لاتاری شکلی از قمار است که در آن بلیتها به مردم فروخته میشود و برندهها با قرعهکشی تصادفی تعلق میگیرد. اغلب این قرعه کشی ها توسط دولت های ایالتی حمایت می شود و برنده ها برای نوعی منافع عمومی استفاده می شود. برخی از این مزایا ممکن است آموزشی باشند، یا میتوانند به ایجاد زیرساختهای شهر کمک کنند. همچنین نوعی قرعهکشی در ورزشهایی وجود دارد که بازیکنان میتوانند در NFL و NBA برنده پول یا درفت شوند. علیرغم این واقعیت که این نوع قرعهکشیها گاهی اوقات به عنوان اشکال اعتیادآور قمار در نظر گرفته میشوند، دولتهایی که از آنها حمایت میکنند معمولا سعی میکنند آنها را برای همه شرکتکنندگان منصفانه جلوه دهند.
قرعه کشی از دیرباز یک روش مهم برای جمع آوری پول برای اهداف مختلف و فراهم کردن راهی برای ثروتمند شدن افراد بوده است. اولین قرعه کشی های ثبت شده در قرن پانزدهم در کشورهای پایین برگزار شد، جایی که شهرها برای جمع آوری کمک های مالی برای دیوارهای شهر و کمک به فقرا جمع می شدند. این قرعهکشیهای اولیه بیشتر شبیه توزیع اقلام شیک برای مهمانیهای شام بود تا نوع مدرن که برای خدمات عمومی پول جمعآوری میکند.
کلمه لاتاری از کلمه هلندی میانه loterie گرفته شده است که به معنای “قرعه انداختن” ترجمه می شود. قرعه کشی های قدیمی شامل قرار دادن اشیاء در ظرفی بود که تکان می خورد و سپس شی یا اعداد نوشته شده روی بلیط ها را از آن بیرون می آوردند. شخصی که نام یا نماد او اولین بار در انتخاب قرعه کشی شده بود برنده اعلام شد. این فرآیند انتخاب برنده تصادفی باعث ایجاد عبارت “پرداختن سهم خود با کسی” شد. همچنین منجر به عبارات “برگزاری قرعه کشی” و “قرعه کشی” شد.
هنگامی که در مورد بازار سهام یا سایر بازارهای مالی صحبت می شود، کلمه قرعه کشی اغلب به عنوان مترادف شرط بندی سوداگرانه که شامل مقادیر زیادی پول است استفاده می شود. این شرطبندیهای سوداگرانه معمولاً به امید کسب سود بزرگ انجام میشوند و اغلب شامل استفاده از سایر داراییها یا وجوه قرضگرفته شده به منظور به حداکثر رساندن بازده هستند. در ایالات متحده، قرعهکشیهای فدرال و ایالتی وجود دارد که بلیتهای شمارهدار را به مردم میفروشند تا در ازای سهم کوچکی از پول جمعآوری شده، جوایزی اهدا کنند.
بر خلاف انواع دیگر قمار، جوایز در اکثر قرعهکشیها به صورت یکجا پرداخت نمیشود، بلکه به صورت مجموعهای از پرداختها در طول زمان یا پرداخت سالیانه پرداخت میشود. این بدان معناست که مجموع مبلغ جایزه تبلیغ شده، پس از اعمال مالیات بر درآمد و سایر کسرها، بسیار کمتر از آن چیزی است که واقعاً دریافت می شود.
به طور معمول، قرعهکشی از طریق سیستمی از نمایندگان فروش انجام میشود که پولی را که به عنوان سهام قرار داده میشود جمعآوری میکنند و سپس آن را تا زمانی که «بانکی» شود به برگزارکنندگان میدهند. برگزارکنندگان بسیاری از قرعهکشیهای ملی، بلیت را به کسری مانند دهم تقسیم میکنند که هر کدام کمی بیشتر از قیمت کل بلیت فروخته میشوند. این کار به منظور بازاریابی فراکسیون ها به گونه ای انجام می شود که برای عموم مردم جذاب به نظر برسد.